شبــــانه - شــبــانــه

[ و شنید مردى دنیا را نکوهش مى‏کند فرمود : ] اى نکوهنده جهان ، فریفته به نیرنگ آن ، به ژاژهایش دلباخته و به نکوهشش پرداخته . فریفته دنیایى و سرزنشش مى‏نمایى ؟ تو بر دنیا دعوى گناه دارى ، یا دنیا باید بر تو دعوى کند که گنهکارى ؟ دنیا کى سرگشته‏ات ساخت و چسان به دام فریبت انداخت ؟ با خفتنگاههاى پدرانت که پوسیدند ؟ یا با خوابگاههاى مادرانت که در خاک آرمیدند ؟ چند کس را با پنجه‏هایت تیمار داشتى ؟ و چند بیمار را با دستهایت در بستر گذاشتى ؟ بهبود آنان را خواهان بودى ، و دردشان را به پزشکان مى‏نمودى . بامدادان ، که دارویت آنان را بهبودى نداد ، و گریه‏ات آنان را سودى . بیمت آنان را فایدتى نبخشید ، و آنچه خواهانش بودى به تو نرسید ، و نه به نیرویت بیمارى از آنان دور گردید . دنیا از او برایت نمونه‏اى پرداخت ، و از هلاکتجاى وى نمودارى ساخت . دنیا خانه راستى است براى کسى که آن را راستگو انگاشت ، و خانه تندرستى است آن را که شناختش و باور داشت ، و خانه بى نیازى است براى کسى که از آن توشه اندوخت ، و خانه پند است براى آن که از آن پند آموخت . مسجد محبان خداست ، و نمازگاه فرشتگان او ، و فرود آمد نگاه وحى خدا و تجارتجاى دوستان او . در آن آمرزش خدا را به دست آوردند و در آنجا بهشت را سود بردند . چه کسى دنیا را نکوهد حالى که بانگ برداشته است که جدا شدنى است ، و فریاد کرده است که ناماندنى است ، گفته است که خود خواهد مرد و از مردمش کسى جان به درنخواهد برد . با محنت خود از محنت براى آنان نمونه ساخت ، و با شادمانى‏اش آنان را به شوق شادمانى انداخت . شامگاه به سلامت گذشت و بامداد با مصیبتى جانگداز برگشت ، تا مشتاق گرداند و بترساند ، و بیم دهد و بپرهیزاند . پس مردمى در بامداد پشیمانى بد گوى او بودند و مردمى روز رستاخیز او را ستودند . دنیا به یادشان آورد ، و یادآور شدند . با آنان سخن گفت و گفته او را راست داشتند . و پندشان داد ، و از پند او بهره برداشتند . [نهج البلاغه]

شبانه 3

شبــــانه :: جمعه 85/8/19 ساعت 2:58 عصر

قومی متفکرند اندر ره دین

قومی به گمان فتاده در راه یقین

می ترسم از آن که بانگ آید روزی

کی بی خبران راه نه آن است و نه این

نوشته های دیگران()

شبانه 4

شبــــانه :: جمعه 85/8/19 ساعت 2:58 عصر

یک حقیقت و یک تجربه

عرفان به معنای شناختن است . شناختن هرچه شناختنی است .

شناختن خود و شناختن راه درست زندگی . به نظر من آنچه خیلی مهم است که ما بدانیم از راه درست زندگی که در عرفان شرق و غرب و حتی امریکای لاتین مفصلا در مورد آن بحث شده است حضرت حافظ در این بیت شعر خلاصه فرموده اند که :

در خلاف آمد عادت بطلب کام که من

کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم

ترک عادت یعنی ترک تمام آنچه ما به آن گرفتار و اسیریم در رفتار کردار و گفتار ، حتی عادات ثانویه مثل کشیدن سیگار . وقتی چرخ گردون به مراد ما نمی گردد ، شرایط و آدمها با ما سر ناسازگاری و ستیز دارند . امکان ندارد که انسانی بتواند شرایط و انسانهای دیگر را تغییر دهد . این امری محال و نشدنی است . ( که حتما هم بارها و بارها این راه را امتحان کرده ایم و به نتیجه نرسیده ایم و چه بسا اوضاع را نا به سامان تر و بدتر هم کرده باشیم ) . پس راه چیست ؟؟

همانی است که حضرت حافظ فرموده اند . یعنی این که ما باید خودمان را تغییر دهیم . این کاری است که میتوانیم و از عهده ما بر می آید . وقتی خودرا تغییر دادیم شرایط و آدمهای پیرامون ما هم از روی طبع و طبیعتا تغییر میکنند و این چیزی است که میتواند مارا کامیاب کند . رسیدن به هدف با ترک عادات .

در بعضی از قبایل سرخپوست بعد از این که به مصیبتی گرفتار میشوند اسم خودرا عوض میکنند و معتقدند با این کار از نیروهای منفی که به خاطر نام بردن اسمشان بر آنها سرازیر میشود ، جلوگیری به عمل می آورند که البته این تفکر ، تفکری موهوم نیست بلکه پایه واساس علمی دارد . یعنی به زبان آوردن هر کلمه ، آوا و انرژی مخصوص به خودرا منتشر میکند .

به نظر من حتی فلسفه روزه گرفتن هم همین است . یعنی ترک یک عادت مهم زندگی . ( نه ثانویه ) بلکه غریزی . یعنی شما با روزه گرفتن در خودتان یک تغییر بزرگ ایجاد کرده اید که این تغییر باعث تغییر در اطراف و شرایط پیرامون شما میشود .

یک بار امتحان کنــــــید

کامیاب باشید

شبـــــــانه

نوشته های دیگران()

< << 11

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

آغوش
شراب
لب
دارکوب
پای کوبی
معرفت
زندگی
نیا یش
قا نع شدن
بهشت
[عناوین آرشیوشده]